8. ความเชื่อและลมหายใจ

“คนชอบธรรมจะดำรงชีวิตโดยความเชื่อ” (โรม 1:17 TNCV) นั่นหมายความว่าชีวิตทั้งหมดจะดำเนินไปด้วยความเชื่อ ดังที่อัครทูตเปาโลกล่าวว่า “ชีวิตซึ่งข้าพเจ้าดำเนินอยู่ในร่างกายขณะนี้ ข้าพเจ้าดำเนินอยู่โดยความเชื่อในพระบุตรของพระเจ้าผู้ได้ทรงรักข้าพเจ้า และได้ทรงสละพระองค์เองเพื่อข้าพเจ้า” (กาลาเทีย 2:20) ความเชื่อไม่ได้เกิดขึ้นมาแล้วอยู่เพียงชั่วครู่ชั่วยาม ถ้าเราเชื่อสิ่งหนึ่งสิ่งใดในวันนี้แล้วพรุ่งนี้กลับสงสัยในสิ่งนั้น ก็แสดงว่าไม่ใช่ความเชื่อจริงๆ เพราะความเชื่อจะมีความต่อเนื่อง ซึ่งมีรากฐานนิรันดร์ เรามีชีวิตอยู่ได้ด้วยการหายใจ และไม่อาจมีชีวิตอยู่ได้ถ้าหายใจวันเว้นวัน ความเชื่อก็เช่นเดียวกัน เมื่อความเชื่อของเราหยุดลง ชีวิตแห่งความชอบธรรมก็พลอยดับสูญไปด้วย ถ้ารักษาความเชื่ออยู่เสมอตราบเท่าที่มีลมหายใจ เราก็จะมีความชอบธรรมตราบชั่วชีวิต {LBF 25.1}