41. เป็นคนใหม่

การรักษาวันสะบาโตอย่างถูกต้องหมายถึงการพักพิงในพระเจ้า คือการพึ่งพาพระองค์ในฐานะพระผู้สร้างที่สามารถสร้างเราให้เป็นคนใหม่ในพระเยซูคริสต์ เรื่องนี้ควรได้รับการพิจารณาเพิ่มเติม ให้เรามาทบทวนข้อพระคัมภีร์สองสามข้อที่เขียนไว้อย่างชัดเจนดังต่อไปนี้ {LBF 127.1}

“พระองค์ทรงให้การอัศจรรย์ต่างๆ ของพระองค์เป็นที่ระลึกถึง” (สดุดี 111:4) {LBF 127.2}

พระองค์ทรงปรารถนาให้เราระลึกถึงการอัศจรรย์ของพระองค์ เพื่อให้เรารู้จักฤทธานุภาพของพระองค์ เนื่องจากฤทธานุภาพนั้นรู้ได้จากบรรดาพระราชกิจของพระองค์ (ดู โรม 1:20) {LBF 127.3}

เราต้องรู้จักฤทธานุภาพของพระเจ้าถึงจะรับความรอดได้ เพราะข่าวประเสริฐคือฤทธานุภาพของพระองค์เพื่อทุกคนที่เชื่อจะได้รับความรอด (ดู โรม 1:16) เราได้รับการคุ้มครองด้วยฤทธานุภาพของพระเจ้าโดยความเชื่อ (ดู 1 เปโตร 1:5) {LBF 127.4}

วันสะบาโตเป็นอนุสรณ์ที่พระเจ้าประทานเพื่อให้เราระลึกถึงบรรดาพระราชกิจอันมหัศจรรย์ของพระองค์ “พระเจ้าทรงอวยพรวันที่เจ็ด ทรงตั้งไว้เป็นวันบริสุทธิ์เพราะในวันนั้นพระองค์ทรงหยุดพักจากการงานทั้งปวงที่พระเจ้าทรงเนรมิตสร้างและทรงกระทำ” (ปฐมกาล 2:3) “วันที่เจ็ดนั้นเป็นสะบาโตของพระเจ้าของเจ้า ในวันนั้นอย่ากระทำการงานใดๆ ไม่ว่าเจ้าเอง หรือบุตรชายบุตรหญิงของเจ้า หรือทาสทาสีของเจ้า หรือสัตว์ใช้งานของเจ้า หรือแขกที่อาศัยอยู่ในประตูเมืองของเจ้า เพราะในหกวันพระเจ้าทรงสร้างฟ้าและแผ่นดิน ทะเล และสรรพสิ่งซึ่งมีอยู่ในที่เหล่านั้น แต่ในวันที่เจ็ดทรงพัก เพราะฉะนั้นพระเจ้าทรงอวยพระพรวันสะบาโต และทรงตั้งวันนั้นไว้เป็นวันบริสุทธิ์” (อพยพ 20:10–11) {LBF 127.5}

เนื่องจากว่าวันสะบาโตเป็นเครื่องเตือนความจำให้เราระลึกถึงพระราชกิจในการทรงสร้างของพระเจ้า และเนื่องจากเรารู้จักพระเจ้าได้โดยผ่านพระราชกิจของพระองค์ แสดงว่าวันสะบาโตช่วยให้เรารู้จักพระองค์ ตามที่พระองค์ตรัสว่า “จง…นับถือบรรดาสะบาโตของเรา เพื่อจะเป็นหมายสำคัญระหว่างเรากับเจ้า เพื่อเจ้าจะทราบว่าเราคือพระเยโฮวาห์เป็นพระเจ้าของเจ้า” (เอเสเคียล 20:19–20 TKJV) {LBF 127.6}

แต่การรู้จักพระเจ้าต้องรู้จักพระองค์อย่างที่พระองค์ทรงเป็นอยู่นั้น ต้องรู้ว่าพระองค์ทรงเป็นความรัก (ดู 1 ยอห์น 4:16) ทรงพอพระทัยในความรักมั่นคง (ดู เพลงคร่ำครวญ 3:22; มีคาห์ 7:18) ทรงพระกรุณา (ดู สดุดี 103:8, 11, 17) พระองค์ไม่พอพระทัยในความตายของคนอธรรม (ดู เอเสเคียล 33:11) พระองค์ทรงลุกขึ้นประกอบกิจเพื่อความรอดของเรา (ดู ฮีบรู 6:13–20) และทรงสามารถกระทำทุกสิ่งที่พระองค์ทรงสัญญาไว้ (ดู โรม 4:21, เอเฟซัส 3:20) สรุปได้ว่า การรู้จักพระเจ้าคือการรู้จักพระเยซูคริสต์ “เพราะว่าความเป็นพระเจ้าที่ครบบริบูรณ์ทั้งสิ้นดำรงอยู่ในพระกายของพระองค์” (โคโลสี 2:9) พระคริสต์องค์เดียวทรงสำแดงพระเจ้า (ดู ยอห์น 1:18) “พระเจ้าผู้สถิตในองค์พระคริสต์ทรงให้โลกนี้คืนดีกันกับพระองค์เอง” (2 โครินธ์ 5:19 TKJV) {LBF 128.1}

พระคริสต์ทรงเป็นฤทธานุภาพของพระเจ้า (ดู 1 โครินธ์ 1:24) ฉะนั้นพระราชกิจของพระเจ้าที่ช่วยให้เรารู้จักฤทธานุภาพของพระองค์จึงช่วยให้เรารู้จักพระคริสต์ในขณะเดียวกัน ซึ่งจะเห็นได้ชัดจากข้อนี้ที่กล่าวว่า “โดยพระองค์ทุกสิ่งได้รับการทรงสร้างขึ้น” (โคโลสี 1:16) “สรรพสิ่งถูกสร้างขึ้นโดยทางพระองค์” (ยอห์น 1:3) และเนื่องจากว่าวันสะบาโตเป็นเครื่องเตือนใจให้ระลึกถึงการทรงสร้าง วันสะบาโตจึงเป็นเครื่องเตือนใจให้เราระลึกถึงฤทธานุภาพของพระคริสต์ ส่วนพระคริสต์ก็ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอดของเรา “พระองค์ทรงปรากฏเพื่อกำจัดบาปของเราให้หมดไป” (1 ยอห์น 3:5) ด้วยเหตุทั้งปวงนี้ พระประสงค์ของการทรงตั้งวันสะบาโตขึ้นก็เพื่อให้เราได้รู้จักฤทธานุภาพของพระคริสต์ที่ทรงช่วยเราให้รอดจากความบาป ซึ่งมีการเขียนไว้อย่างชัดเจนว่า “ยิ่งกว่านั้นอีก เราได้ให้สะบาโตของเราแก่เขา เป็นหมายสำคัญระหว่างเราและเขาทั้งหลาย เพื่อเขาจะทราบว่าเราคือพระเจ้า เป็นผู้กระทำให้เขาบริสุทธิ์” (เอเสเคียล 20:12 TH1971) {LBF 128.2}

เมื่อพระเจ้าสร้างโลกสำเร็จในหกวัน พระองค์ “ทอดพระเนตรสิ่งทั้งปวงที่พระองค์ทรงสร้างไว้ ดูสิ ทรงเห็นว่าดียิ่งนัก” (ปฐมกาล 1:31) ในบรรดาสิ่งที่ “ดียิ่งนัก” ในสายพระเนตรของพระเจ้านั้นรวมมนุษย์อยู่ด้วย “พระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ให้เป็นคนเที่ยงธรรม” (ปัญญาจารย์ 7:29) วันสะบาโตเป็นเครื่องเตือนใจให้ระลึกถึงการทรงสร้างที่สมบูรณ์แบบ เราจึงเห็นฤทธานุภาพของพระเจ้าในการสร้างโลกอันไร้ที่ติ กับคนที่สมบูรณ์แบบที่อาศัยอยู่ในนั้น {LBF 128.3}

“เขาทุกคนต้องอับอายและขายหน้า ผู้สร้างรูปเคารพก็อดสูไปด้วยกัน แต่อิสราเอลนั้นพระเยโฮวาห์ทรงช่วยให้รอดด้วยความรอดเนืองนิตย์ เจ้าจะไม่ต้องอับอายหรือขายหน้าตลอดไปเป็นนิตย์ เพราะพระเยโฮวาห์ผู้ทรงสร้างฟ้าสวรรค์ พระเจ้าเองทรงปั้นแผ่นดินโลกและทำมันไว้ พระองค์ทรงสถาปนามันไว้ พระองค์มิได้ทรงสร้างมันไว้ให้ยุ่งเหยิง พระองค์ทรงปั้นมันไว้ให้มีคนอาศัย ตรัสดังนี้ว่า ‘เราคือพระเยโฮวาห์ และไม่มีอื่นใดอีก เรามิได้พูดในที่ลี้ลับ ในที่มืดแห่งแผ่นดินโลก เรามิได้กล่าวแก่เชื้อสายของยาโคบว่า “จงแสวงหาเราในที่ยุ่งเหยิง” เราคือพระเยโฮวาห์พูดความชอบธรรม เราแจ้งสิ่งที่ถูกต้องให้ทราบ’” (อิสยาห์ 45:16–19 TKJV) {LBF 128.4}

จงสังเกตให้ดีว่าข้อพระคัมภีร์เหล่านี้เขียนไว้อย่างไร คนที่สร้างรูปเคารพจะต้องอับอายขายหน้า แต่พระเจ้าจะทรงช่วยคนอิสราเอลให้รอดชั่วนิรันดร์ ทำไมจึงเป็นเช่นนี้ เพราะว่าพระเจ้าทรงสร้างโลกให้มีผู้อาศัยอยู่ พระองค์ไม่ได้สร้างให้เป็นที่เวิ้งว้างว่างเปล่า แต่ในปฐมกาลทรงสำแดงว่าพระองค์ทรงเตรียมโลกไว้สำหรับคนแบบไหน คือคนที่สมบูรณ์แบบ และเนื่องจากพระองค์ไม่ได้สร้างโลกไว้ให้ยุ่งเหยิงเพื่อทิ้งให้ว่างเปล่า แสดงว่าจะต้องมีกลุ่มคนที่สมบูรณ์แบบอาศัยอยู่ในโลกตามที่พระองค์ทรงมีพระประสงค์ไว้ตั้งแต่ปฐมกาล พระองค์จะทรงช่วยคนให้รอดจากโลกนี้ ทำให้พวกเขาสมบูรณ์ และจะทรงสร้างโลกใหม่เพื่อเป็นที่อยู่อาศัยของพวกเขาตลอดไปเป็นนิตย์ (ดู วิวรณ์ 21:1, 5; 22:1–5; 2 เปโตร 3:13) {LBF 129.1}

ดังนั้นวันสะบาโตจึงเป็นทั้งเครื่องเตือนใจ เป็นหลักประกัน และเป็นหมายสำคัญว่าพระเจ้าทรงสร้างสรรพสิ่งให้สมบูรณ์แบบในปฐมกาล และจะทรงให้สิ่งสารพัดเหล่านั้นกลับสู่สภาพสมบูรณ์ดังกล่าว พระองค์จะสร้างโลกใหม่ให้กลับสู่สภาพที่เป็นอยู่เมื่อแรกสร้างขึ้นมา ในปฐมกาลโลกของเราเป็นโลกใหม่ และพระองค์จะทรงทำให้โลกของเราอยู่ในสภาพใหม่อีกครั้ง แต่จะต้องมีผู้อาศัยอยู่เพราะพระองค์จะไม่ทรงสร้างให้ว่างเปล่า ส่วนผู้ที่จะอาศัยอยู่ในนั้นคือวิสุทธิชน เพราะมีแต่ความชอบธรรมเท่านั้นที่จะอาศัยอยู่ในโลกใหม่ที่พระเจ้าจะทรงสร้างขึ้น {LBF 129.2}

วันสะบาโตเตือนสติเราว่า พระเจ้าทรงสร้างโลกด้วยฤทธานุภาพของพระองค์ ทั้งช่วยให้เรารู้จักพระเยซูในฐานะผู้ที่จะสร้างเราให้เป็นคนใหม่ในพระคริสต์ด้วยฤทธานุภาพของพระองค์ เพื่อเราจะได้อาศัยอยู่ในโลกใหม่ที่จะทรงสร้างขึ้นนั้น {LBF 129.3}

ฉะนั้นวันสะบาโตจึงเป็นหมายประทับแห่งการทรงสร้างที่สมบูรณ์แบบทั้งที่สร้างในปฐมกาลและที่จะสร้างในวาระสุดท้าย การรักษาวันสะบาโตคือการน้อมรับเอาน้ำพระทัย เพื่อให้น้ำพระทัยสำเร็จในโลกดังที่เป็นอยู่ในสวรรค์ คือการยอมให้พระองค์ทรงทำตามน้ำพระทัยในชีวิตของเรา “เพื่อเป็นที่ยกย่องพระคุณอันรุ่งโรจน์ของพระองค์ที่ทรงให้แก่เราเปล่าๆ ในพระเยซู” (เอเฟซัส 1:5–6) {LBF 129.4}

วันสะบาโตคือการทรงพักของพระเจ้า เป็นการทรงพักหลังจากการทรงสร้างและทรงใช้พระวจนะเพื่อค้ำจุนสิ่งสารพัดที่ทรงสร้างนั้น พระองค์ทรงมอบการพักนี้ให้มนุษย์คู่แรกในสวนเอเดน และจะทรงมอบให้แก่เราเช่นกันถ้าเรายอมรับพระองค์ การหยุดพักนี้จะช่วยเราให้รอด ตามที่พระองค์ตรัสไว้ว่า “ในการหันกลับและหยุดนิ่ง เจ้าทั้งหลายจะรอด การเงียบสงบและการไว้วางใจจะเป็นกำลังของเจ้า” (อิสยาห์ 30:15) คือการพักพิงในฤทธานุภาพที่สร้างฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลกและที่ค้ำจุนสารพัดทุกสิ่ง ในปฐมกาลการหยุดพักในวันสะบาโตมีการเชื่อมโยงอยู่กับโลกใหม่ที่ยังไม่มีบาป ฉะนั้นการหยุดพักนี้จึงเป็นเครื่องยืนยันว่าเราจะได้หยุดพักอยู่ในโลกหลังจากที่พระเจ้าสร้างขึ้นใหม่อีกครั้ง ด้วยเหตุนี้ก็สมควรแล้วที่ทุกคนจะได้รักษาวันสะบาโตในโลกใหม่ด้วย (ดู อิสยาห์ 66:22–23) {LBF 129.5}