23A. ภาคผนวก 1

หมายเหตุ 1. หน้า ** เมื่อพระเจ้าทรงบัญชาให้ฟาโรห์ปล่อยคนอิสราเอล พระองค์ตรัสว่า “คนอิสราเอลเป็นบุตรชายของเรา เป็นบุตรหัวปีของเรา…จงปล่อยบุตรของเราให้ไปนมัสการเรา” (อพยพ 4:22–23) ผู้ประพันธ์สดุดีกล่าวถึงสาเหตุที่พระเจ้าทรงช่วยกู้คนอิสราเอลออกจากประเทศอียิปต์ว่า “พระองค์ทรงนำประชากรของพระองค์ออกมาด้วยความชื่นบาน ทรงนำผู้ที่ทรงเลือกสรรไว้นั้นด้วยการร้องเพลง และพระองค์ประทานแผ่นดินของบรรดาประชาชาติแก่เขา และพวกเขาได้ผลแห่งแรงงานของชาวประเทศทั้งหลายเป็นกรรมสิทธิ์ เพื่อพวกเขาจะปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของพระองค์ และรักษาธรรมบัญญัติของพระองค์” (สดุดี 105:43–45) จากข้อนี้เราจึงได้รู้ว่า ชาวฮีบรูไม่สามารถนมัสการพระเจ้าในประเทศอียิปต์ {PP 757.1}

เฉลยธรรมบัญญัติ 5:14–15 เน้นส่วนของพระบัญญัติข้อที่สี่ที่กล่าวถึงการให้ทาสชายหญิงพัก โดยให้คนอิสราเอลระลึกถึงการที่พวกเขาเคยเป็นทาสในอียิปต์ พระเจ้าตรัสว่า “วันที่เจ็ดนั้นเป็นสะบาโตแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้า ในวันนั้นห้ามทำงานใดๆ ไม่ว่าเจ้าเอง หรือบุตรชายบุตรสาวของเจ้า หรือทาสทาสีของเจ้า หรือโคของเจ้า หรือลาของเจ้า หรือสัตว์ใช้งานของเจ้า หรือแขกที่อยู่ในประตูเมืองของเจ้า เพื่อทาสทาสีของเจ้าจะได้หยุดพักอย่างเจ้า จงระลึกว่าเจ้าเคยเป็นทาสอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ และพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าได้นำเจ้าออกมาจากที่นั่น ด้วยพระหัตถ์อันทรงฤทธิ์และด้วยพระกรที่เหยียดออก ดังนั้น พระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าจึงทรงบัญชาเจ้ารักษาวันสะบาโต” ส่วนในอพยพ 5:5 เขียนไว้ว่า โมเสสกับอาโรนทำให้ประชาชน “ต้องหยุดงาน” {PP 757.2}

จากข้อพระคัมภีร์เหล่านี้เราพอจะสรุปได้ว่า การรักษาวันสะบาโตเป็นหนึ่งในสิ่งที่คนอิสราเอลไม่สามารถทำได้ในการนมัสการพระเจ้าในประเทศอียิปต์ และเมื่อโมเสสกับอาโรนนำข่าวจากพระเจ้ามาประกาศ (อพยพ 4:29–31) ท่านทั้งสองพยายามให้คนอิสราเอลเปลี่ยนแปลง ซึ่งเป็นเหตุให้ถูกข่มเหงมากยิ่งขึ้น คนอิสราเอลได้รับการปลดปล่อยเพื่อจะได้รักษาข้อบังคับของพระองค์รวมถึงพระบัญญัติข้อที่สี่ สิ่งเหล่านี้เป็นเหตุผลเพิ่มเติ่มว่าพวกเขามีหน้าที่รักษาวันสะบาโตอย่างเคร่งครัด และรักษาพระบัญญัติข้ออื่นๆ ด้วย ฉะนั้นเฉลยธรรมบัญญัติ 24:17–18 จึงอ้างว่าสาเหตุที่พวกเขาควรเมตตาเด็กกำพร้าและหญิงม่ายเป็นพิเศษเพราะว่าพวกเขาเองเคยได้รับการปลดปล่อยจากประเทศอียิปต์ คือ “ห้ามบิดเบือนความยุติธรรมของคนต่างด้าว หรือของลูกกำพร้า และห้ามรับเสื้อผ้าของหญิงม่ายไว้เป็นประกัน แต่จงระลึกว่า ท่านเคยเป็นทาสอยู่ในอียิปต์ และพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงไถ่ท่านออกจากที่นั่น เพราะฉะนั้นข้าพเจ้าจึงบัญชาท่านให้ทำเช่นนี้” {PP 757.3}